Jak oni jedzą, czyli moje wrażenia dotyczące francuskiej kuchni

O  kulturze jedzenia we Francji słyszy się bardzo wiele. Ja sama będąc wcześniej w Paryżu czy Strasbourgu nie miałam okazji spotkać się z nią "w praktyce" ponieważ za każdym razem sama decydowałam o tym gdzie, co i kiedy będę jadła, więc miejsce, czas i zawartość moich posiłków zazwyczaj nie różniły się zbyt wiele od tych które jadałam na co dzień w Polsce. Pobyt w Le Mans był dla mnie o tyle interesujący, że mogłam po raz pierwszy poznać francuski rytm dnia, który nie od razu przypadł mi do gustu.

Śniadanie - godziny poranne (8h/9h)

Petit déjeuner

 

Francuskie śniadanie na słodko (le petit déjeuner sucré), nie jest dla mnie już mitem, a czystym faktem. Przez pierwsze 3 dni, a może nawet tydzień bagietka z dżemem lub nutellą nie była dla mnie wyzwaniem, ponieważ nigdy nie ukrywałam swojej słabości do rzeczy słodkich. Jednak po pierwszym tygodniu, smak bagietki nie cieszył mnie już tak bardzo, z tego względu, iż jedynym urozmaiceniem mojego śniadania mogła być zmiana smaku dżemu... :) I tutaj zaczyna się nasz polski, można by rzec, problem. Otóż my przyzwyczajeni do kiełbasy, szynki i innych mięs, nie potrafimy zrozumieć Francuzów, tym bardziej ledwo żywi o 8 rano.

Oprócz tego, do śniadania pije się kawę oraz sok (nie tylko pomarańczowy) jednocześnie. Kawę oczywiście można spożywać w filiżankach, jednak co ciekawe Francuzi piją ją także (a nawet bardzo często) ze szklanych miseczek. Oprócz bagietki i dżemu, na śniadanie serwowane są także płatki zbożowe z mlekiem oraz owoce - jabłka czy banany. Do śniadania czasem może być podany kawałek francuskiego sera, jednak ten zwyczaj pojawia się znacznie częściej przy lunchu lub kolacji.

Un bol - szklana miseczka, w której we Francji pije się herbatę lub kawę

Godzina 12 jako święty czas we Francji (12h-14h)

 

Déjeuner

Osobiście uważam, że takiej godziny w Polsce brakuje. To czas kiedy ludzie rzucają wszystko i oddają się przyjemności jaką niewątpliwie jest jedzenie. Dietetykiem nie jestem, więc może moje zdanie w tej kwestii się nie liczy, jednak według mnie taki rytm dnia, sprawia iż Francuzi nie podjadają pomiędzy posiłkami, a regularność skutkuje tym, że nie są bez przerwy głodni. Mimo wszystkich tych zalet, zawsze istnieje rzecz, która nas Polaków, ludzi wychowanych w innej kulturze, może nieco irytować. Kiedyś usłyszałam od Francuza, że pierwszą rzeczą która zaskoczyła go w Polsce była zaskakująca szybkość jedzenia Polaków. Jest w tym wiele prawdy, ponieważ przebywając we Francji można odnieść wrażenie iż Francuzi niemiłosiernie rozwlekają swój posiłek, tym samym czyniąc z niego wręcz ceremonię.

Pamiętam to przerażenie w oczach wszystkich polskich uczestników wymiany, kiedy o godzinie 12 przychodząc na posiłek, na środku stołu zobaczyliśmy sałatę z oliwkami, serem feta i pomidorem oraz  pokrojoną bagietkę. Szybko postanowiliśmy się z tym pogodzić, planując w tym samym czasie wycieczkę do McDonalda :) Jednak po 40 minutach okazało się, iż była to tylko przystawka, ponieważ otrzymaliśmy danie główne. Co ciekawe był to pewien rodzaj mięsa (np. jagnięcina), oraz inna porcja sałatki. W tym miejscu muszę przypomnieć, iż  nie zabrakło także bagietki, która towarzyszyła nam codziennie począwszy od śniadania aż do samej kolacji. Do lunchu Francuzi piją wodę, oczywiście tę z kranu, ponieważ we Francji woda prosto z kranu jest zdatna do picia. Po 40 minutach otrzymaliśmy deser, którym często był talerz serów takich jak słynny Camembert, Roquefort oraz mój ulubiony ser kozi lub po prostu jogurt. Po takim, prawie 1OO minutowym posiłku, od stołu odeszłam szczęśliwa - nie tylko ze względu na to, iż byłam bardzo syta, ale także dlatego że to był wreszcie koniec :)

Ser Roquefort, który charakteryzuje się bardzo ostrym smakiem

Godzina 19 - świętowania ciąg dalszy (19h/21h)

Dîner

 

 

Kolacja to we Francji właściwie drugi polski obiad, ponieważ spożywana jest na ciepło. Składa się zazwyczaj z porcji mięsa oraz sałatki. Oczywiście coraz częściej temu posiłkowi towarzyszą także frytki, co nie dziwi już chyba nikogo. Ten posiłek należy zakończyć oczywiście półmiskiem różnego rodzaju serów pleśniowych lub też porządnym deserem. Kiedy miałam okazję po raz pierwszy jeść ze znajomymi we francuskiej restauracji, byłam zdziwiona kolejnością podawanych dań ponieważ we Francji zawsze najpierw bierze się przystawkę, potem danie główne a na końcu deser. I nieważne, że jest to kolacja. I tak będzie składała się z 3 części. W Polsce sytuacja wygląda całkiem inaczej, ponieważ my deser spożywamy po obiedzie, a kolacja to po prostu jedno danie. Należy podkreślić, iż we Francji spożywanie posiłków w restauracji jest bardzo popularne. Zdecydowana większość Francuzów spożywa kolację poza domem, w gronie przyjaciół. Wynika to z faktu, iż ceny dań nie są wygórowane. Francuzom często bardziej opłaca się zjeść kolację w restauracji, niż przyrządzić ją samemu dla większej liczby osób. Do kolacji spożywa się różnego rodzaju alkohole, najczęściej wino, a także wodę w tym samym czasie.

 

 

Dodatkowo:

 

 

W restauracji kelner, który podchodzi do nas, aby zabrać talerz lub przynieść następne danie zadaje pytanie: ça a été? Co oznacza : czy smakowało ? (dosł. To było?). Wtedy zazwyczaj odpowiadamy po prostu: Oui, merci. Jest to rodzaj zwrotu grzecznościowego kierowanego w stronę klienta.

Z moich obserwacji wynika, że Francuzi po skończonym posiłku nie mówią "dziękuję", tak jak my czynimy to zazwyczaj w Polsce.

We Francji pije się wodę z kranu, co stanowi znaczną oszczędność. W restauracji zamiast kupować butelkę wody, należy wypowiedzieć magiczne zdanie: Une carafe d'eau, s'il vous plait, a po kilku minutach otrzymamy, karafkę wody, za którą nie płacimy.

Większość obrazków pochodzi z Internetu