poniedziałek, 30 czerwca 2014

Istotne szczegóły języka francuskiego

Szczegóły prowadzą do perfekcji, a perfekcja to nie szczegół.
- Leonardo Da Vinci

Język francuski to język, który zwraca uwagę na szczegóły. O wielu rzeczach należy tu pamiętać, ponieważ bardzo często, na przykład sam brak uzgodnienia do osoby czy liczby zmieni nam całkowicie wymowę danego wyrazu. Pierwszym takim wyrazem, a właściwie wyrażeniem które zawsze przychodzi mi na myśl jest język francuski. Najkrótszy sposób nazwania francuskiego to po prostu: français ale dodając słowo la langue należy pamiętać, iż jest ono rodzaju żeńskiego, zatem uzgadniamy przymiotnik do rzeczownika i z tej okazji także zmienia się nam wymowa: z pierwszego słówka: /fʀɑ̃sɛ/ otrzymamy /la lɑ̃g fʀɑ̃sɛz/. Skoro już wspomniałam o tym jak nazywamy francuski po francusku pozwolę sobie na małą dygresję. Najczęstszy błąd jaki tutaj słyszę to nazywanie języka francuskiego françois. Zazwyczaj pojawia się to u osób niemających pojęcia o języku, którzy w ten sposób ten język kojarzą. Więc od teraz wszyscy czytelnicy WSZYSTKIEGO CO FRANCUSKIE zapamiętują, że:

Fraois = Franciszek,
a najbardziej znany Franciszek we Francji to niewątpliwie sam prezydent :)
Français = francuski
 
Mais revenons à nos moutons ! Uzgadnianie przymiotników i związane z tym zmiany w wymowie to tylko przykład. W dzisiejszym poście natomiast zwrócę uwagę na inne szczegóły, które w znaczny sposób wpływają na znaczenie poszczególnych wyrazów. Zatem czy faktycznie 3 poniższe podpunkty okażą się nic nie znaczącymi błahostkami ? Zobaczmy !

Szczegół numer 1 - Rodzajniki


Jak zmienia się znaczenie wyrazu w zależności od rodzaju?

 Odpowiedź brzmi: znacząco.

Niewątpliwie rodzajniki to zmora każdego ucznia, bo co ciekawe, w większości nie pokrywają się z rodzajami w języku polskim (np. stół czy samochód są rodzaju żeńskiego) z tego też względu należy uczyć się ich wraz ze słówkami.
W tym punkcie nie będę jednak omawiać zasad związanych z ich użyciem, zwrócę natomiast uwagę na tak zwane homonimy. Identyczne wyrazy, identyczna pisownia a jednak inne znaczenie, a wszystko to za sprawą rodzajnika.

Oto przykłady, które warto zapamiętać:

rodzaj męski - rodzaj żeński

un livre - une livre
książka - pół kilograma/funt


un mémoire - une mémoire
rozprawa naukowa - pamięć

un poste - une poste
stanowisko - poczta

un vase  - une vase
waza - błoto



un mode - une mode
sposób/metoda - moda

un physique - une physique
wygląd - fizyka

un voile - une voile
welon - żagiel



un manœuvre - une manœuvre
robotnik - manewr

*Dodam jeszcze, iż  my w języku polskim także posiadamy tego rodzaju pary wyrazów. Bez -bez, pokój-pokój, zamek-zamek, pilot-pilot itp. Jako że nie posiadamy rodzajników ich znaczenie rozróżniamy w zależności od kontekstu.

Szczegół numer 2
- miejsce przymiotnika w zdaniu
(przed lub po rzeczowniku)

 
 O tym problemie wspominałam już w poście Sztuka myślenia po francusku. Istnieje lista przymiotników, które zmieniają swoje znaczenie w zależności od położenia względem rzeczownika - przed lub po nim.

un commerçant petit - un petit commerçant
niski, niewysoki handlarz - mało znaczący, drobny handlarz

des fleurs rares - de rares visites
rzadko spotykane kwiaty - nieczęste odwiedziny

une personne seule - la seule solution
samotna osoba - jedyne rozwiązanie

des serviettes propres - mes propres affaires
czyste ręczniki - moje własne sprawy

une fille pauvre - une pauvre fille
niezamożna dziewczyna - nieszczęśliwa dziewczyna



un problème simple - une simple formalité
nieskomplikowany, prosty problem - jedyna formalność

une langue ancienne - mon ancienne adresse
stary język np. łacina - mój poprzedni adres

un disque cher - mon cher ami
droga płyta - mój drogi przyjaciel

le mois dernier - le dernier mois de l'année
poprzedni, ostatni miesiąc - ostatni miesiąc roku

un metal dur - un dur travail
twardy metal - ciężka praca

un résultat certain - une certaine nouvelle
pewny, oczywisty wynik - pewna, jakaś wiadomość

une aventure drôle - une drôle d'aventure
zabawna przygoda - dziwna przygoda



un garçon curieux - un curieux garçon
ciekawy świata chłopak - ciekawski chłopak

Szczegół numer 3
- dwa podobne rzeczowniki utworzone od jednego czasownika o różnych znaczeniach

Wyglądają podobnie, jednak różnią się kilkoma literami. To kolejny szczegół na który powinniśmy zwrócić uwagę, by nie popełnić błędu.



czasownik: prolonger (przedłużać)

a. un prolongement
- przedłużenie w przestrzeni
La municipalité a décidé le prolongement de la voie piétonne.
Zarząd miasta zdecydował przedłużyć ścieżkę dla pieszych.

b. une prolongation - przedłużenie w czasie
Il a obtenu la prolongation de son contrat pour une durée de six mois.
Otrzymał przedłużenie kontraktu na okres 6 miesięcy.

czasownik: tenter (usiłować; kusić)

a. une tentative - próba, usiłowanie
Faire une dernière tentative - podjąć ostatnią próbę

b. une tentation - pokusa, kuszenie
Resister à la tentation de fumer - oprzeć się pokusie palenia

czasownik: changer (zmieniać)

a.  un changement - przemiana
Des changements sont intervenus dans son attitude.
W jego postawie zaszły zmiany.

b. un change - wymiana np. waluty

czasownik: essayer (próbować)

a. un essai (próba, doświadczenie)
Après plusieurs essais de conciliation, j'ai dû  abandonner.
Po kilku próbach pogodzenia się, musiałem zrezygnować.

b. un essayage (mierzenie, przymiarka, wypróbowanie czegoś)
Un essayage d'un appareil - wypróbowanie urządzenia

czasownik: permettre (pozwalać)



a. un permis (zezwolenie w formie dokumentu)
un permis de conduire - prawo jazdy

b. une permission
(zezwolenie w formie ustnej)
solliciter une permission - ubiegać się o pozwolenie
 
 
Przykłady na podstawie książki:
Repetytorium gramatyczne z języka francuskiego. Magdalena Supryn - Klepcarz. Wydawnictwo szkolne PWN.
Źródło obrazków: Internet
 

piątek, 20 czerwca 2014

Jouer au football, czyli 1sza grupa czasowników z mundialem w tle

 
Mundial w pełni, Francja ma za sobą już jeden wygrany mecz, w dalszym ciągu kibicujemy jednak trójkolorowym, ponieważ już dziś stoczą kolejny pojedynek, tym razem ze Szwajcarią. Na tym zakończę tematykę mistrzostw, dlatego też zagorzali fani piłki nożnej niestety nie znajdą na blogu innych konkretnych informacji na ten temat... Fani języka francuskiego wręcz przeciwnie !  Otóż obecne wydarzenie sportowe zainspirowało mnie do stworzenia postu w którym bliżej przyjrzymy się czasownikowi JOUER (grać), a dokładniej za jego pomocą omówimy pierwszą grupę czasowników francuskich. Dla tych, którzy jeszcze nie zorientowali się o co mi chodzi, wyjaśniam i przedstawiam wyrażenie miesiąca:
 
JOUER AU FOOTBALL = GRAĆ W PIŁKĘ NOŻNĄ
 
Podstawową informacją jest fakt, iż w języku francuskim wyróżniamy
3 grupy czasowników (tzw. trzy grupy koniugacyjne), my skupimy się dzisiaj na najprostszej z nich, regularnej I grupie.
 
Do 1. grupy czasowników francuskich zaliczamy te kończące się w bezokoliczniku na -ER.
Stanowią one koniugację żywą (la conjugaison vivante), ponieważ liczba tych czasowników stale się powiększa i to właśnie tu trafiają wszystkie czasowniki nowopowstałe w języku (np. scanner, surfer).
 
a. Informacje podstawowe i czas teraźniejszy
 
Czasowniki pierwszej grupy to czasowniki regularne, ponieważ w czasie teraźniejszym posiadają tylko jeden temat, który pokrywa się z tematem bezokolicznika.
Zatem aby otrzymać temat naszego czasownika JOUER , odcinamy charakterystyczną część -er i otrzymujemy JOU- do którego dobieramy odpowiednie końcówki osobowe, które w czasie teraźniejszym wyglądają następująco:
 
 (osoby kolejno: je, tu, il/elle, nous, vous, ils):
 
 
Nie bez powodu końcówki 1. i 2. osoby liczby mnogiej zostały wyróżnione innym kolorem. W tym przypadku chodzi o zasady wymowy:
końcówki liczby pojedynczej (-e, -es, -e) oraz 3. osoby liczby mnogiej nie są wymawiane. Wymowa tych 4 form będzie zatem brzmiała tak samo:
je joue
tu joues
il/elle joue
-
-
ils jouent
w każdym wypadku czasownik przeczytamy: /żu/
 
W przypadku wspomnianej już 1. i 2. osoby liczby mnogiej końcówki przeczytamy:
 
nous jouons /żuą/
vous jouez /żułe/
 
b. Tryb rozkazujący
 
Za pomocą trybu rozkazującego wyrażamy polecenia, prośby i zakazy. Występuje on tylko w 3 osobach:
 
2. os. liczby pojedynczej - tu
1. os. liczby mnogiej - nous
2. os. liczby mnogiej - vous
 
Formy trybu rozkazującego są takie same jak formy danego czasownika odmienionego w czasie teraźniejszym. Oprócz tego należy pamiętać, iż pomijamy tutaj zaimek osobowy, zatem mówiąc: graj !
Nie powiemy: tu joue!, tylko po prostu: joue !
 
 
 
Jak widzimy, jego tworzenie nie jest skomplikowane. Istnieje jednak jeden szczegół ortograficzny o którym należy pamiętać. Kiedy przyjrzymy się końcówkom, w 2. osobie liczby pojedynczej występuje ona w odmianie w postaci -es, więc pisząc: ty grasz, napiszemy: tu joues.
Natomiast w trybie rozkazującym -s zawsze znika !
 
c. GrajĄC czyli forma GÉRONDIF (imiesłów)
 
Le gérondif to bardzo pożyteczna forma czasownika, dlatego warto nabyć umiejętność jej tworzenia.
Popatrzmy:
 
Le gérondif = en + le participe présent
 
Co to takiego participe présent ?
 
To imiesłów czasu teraźniejszego
 
Jak go tworzymy?
 
Odmieniamy nasz czasownik do 1. osoby liczby mnogiej (nous)
 
nous jou|ons
 
odcinamy końcówkę i dodajemy inną: -ANT
jou|ant
 
Teraz podstawiamy do wzoru na gérondif:
 
en jouant = (tłumaczymy jako) grając
 
Inne przykłady z czasownikami 1. grupy
 
(regarder - oglądać)
Il mange le déjeuner en regardant la télé
- jem obiad oglądając telewizję
 
 
 
(chanter - śpiewać)
Je marche en chantant - maszeruję śpiewając
 
d. Jeden z podstawowych elementów czasów złożonych - imiesłów czasu przeszłego
- Le participe passé
 
Tworzenie formy participe passé  to podstawa, jednak dla czasowników pierwszej grupy nie stanowi to żadnej trudności.
 
Do czego służy nam participe passé  ?
 
Przede wszystkim do posługiwania się wszystkimi czasami złożonymi w języku francuskim, przykładem jest pierwszy czas złożony który poznajemy na początku nauki - przeszły złożony - passé composé.
 
Jak tworzymy participe passé ?
 
Od bezokolicznika JOUER odcinamy końcówkę -R a nad -E które nam zostaje stawiamy tak zwany accent aigu (czyli akcent w prawą stronę)
Należy pamiętać także o wymowie, e akcentowane występujące na końcu wyrazu zawsze czytamy !!
 
Nasz participe passé - joué /żue/
 
Uwaga! W niektórych przypadkach uzgadniamy participe passé  w liczbie i rodzaju z rzeczownikiem lub zaimkiem do którego się odnosi.
 
Elle achète beaucoup de légumes surgelés - Ona kupuje dużo mrożonych warzyw
 
e. Reakcja czasownika jouer
 
W języku francuskim czasowniki lubią łączyć się z przyimkami i robią to bardzo często. We wszelkiego rodzaju testach gramatycznych pojawiają się nieustannie pytania o dopasowanie właściwego przyimka,
zazwyczaj jest to: à lub de.
Otóż czasownik z przyimkiem potrafi przybierać różne znaczenia, często inne niż te, które posiada w bezokoliczniku.
 
JOUER À
 
Przyimka à z czasownikiem jouer używamy:
 
- mówiąc o grach i zabawach dziecięcych,
tłumacząc go jak bawić się w lub grać w:
 
jouer à cache - cache = w chowanego
jouer à colin - maillard = w ciuciubabkę
jouer à la marelle = w klasy
 
- mówiąc o sporcie (choćby o naszej tytułowej piłce nożnej)
 
jouer au (= a + le = rodzajnik ściągnięty) football
jouer au tennis = grać w tenisa
 
 
 - mówiąc o wszelkiego rodzaju grach, np. planszowych
 jouer aux (a + les = rodzajnik ściągnięty) cartes = grać w karty
jouer aux échecs = grać w szachy
jouer aux billes = grać w kule
 
JOUER DE
 
Przyimka de z czasownikiem jouer używamy:
 
-mówiąc o grze na instrumencie
 
jouer de la flûte = grać na flecie
jouer de la guitare = grać na gitarze
jouer du (de +le = rodzajnik ściągnięty) piano = grać na pianinie
 
 
 
Czasownik jouer występuje także z przyimkiem AVEC
w znaczeniu bawić się czymś:
 
 jouer avec le stylo - bawić się długopisem
jouer avec la poupée - bawić się lalką
 
 
lub bawić się z kimś
 jouer avec des camarades = bawić się z kolegami
 

wtorek, 10 czerwca 2014

Sztuka myślenia po francusku


Każdy język odbiera świat w inny sposób
 
Dosłowne tłumaczenie zdań i przysłów, ciągłe porównywanie konstrukcji i składni do języka polskiego, a co gorsza tworzenie francuskiego zdania po polsku. Właściwie są to dość naturalne tendencje, ponieważ często łatwiej zestawić dwa języki i doszukiwać się w nich podobieństw, a jeszcze prościej postawić sobie polskie zdanie za wzór i skrupulatnie tłumaczyć każdy wyraz z osobna. Na to z pewnością nie mogą pozwolić sobie tłumacze, my, uczniowie natomiast, do pewnego etapu zaawansowania mamy do tego prawo i z niego w pełni korzystamy, ponieważ tego rodzaju błędy popełniamy bardzo często.  
Otóż należy pamiętać iż, kluczem do perfekcyjnego opanowania języka francuskiego jest przede wszystkim umiejętność myślenia po francusku. Zauważmy że każdy język jest ściśle powiązany z historią danego kraju. To właśnie ona go ukształtowała i w dalszym ciągu kształtuje. Język to pewne lepsze lub gorsze nawyki, to maniera, to sposób mówienia i gestykulacji.. Dla każdego narodu wyjątkowy i jedyny w swoim rodzaju.

Apprendre une langue, c'est comme le commencement d'une autre vie
uczyć się języka to tak jakby rozpocząć nowe, inne życie.

Nauka języka francuskiego to nie tylko słownictwo i gramatyka, to  poniekąd wejście we francuski świat, pozornie podobny, ale nigdy ten sam. W nim uczymy się myśleć na nowo z tym, że po francusku. To nowe pojęcia, nowe definicje. Dlatego w moim dzisiejszym poście pragnę przedstawić Wam pewne kwestie, w których język polski znacznie różni się od języka francuskiego, o których zapominamy, które mylimy lub z których zwyczajnie nie zdajemy sobie sprawy. Moim celem jest pokazanie Wam, iż nie jesteśmy w stanie przetłumaczyć wszystkiego dosłownie, tak jak podpowiada nam język polski.
 

 
1. Szyk wyrazów w zdaniu, czyli jak naprawdę pisać po francusku

Mówiąc szyk wyrazów mam na myśli przede wszystkim miejsce przymiotników w zdaniu, bowiem z ich uporządkowaniem mamy zazwyczaj największy problem. Tutaj często, a przede wszystkim na początku nauki, brak nam wyczucia i umiejętności tworzenia francuskiego zdania. Podczas gdy w języku polskim przymiotniki występują zazwyczaj przed rzeczownikiem, w języku francuskim sytuacja jest bardziej skomplikowana.
 
Oto podstawowe zasady jakimi należy się kierować w tej kwestii:
 
a. Większość francuskich przymiotników stoi po rzeczowniku
(do tego jest się nam najtrudniej przyzwyczaić)
Są to:
 
*przymiotniki wyrażające kolor czy kształt
Il porte souvent ce pantalon bleu - on często nosi niebieskie spodnie
 
*odnoszące się do narodowości, religii czy nazw geograficznych
J'ai rencontré plusieurs étudiants allemands - poznałem wiele studentów niemieckich
La religion catholique domine en Pologne - religia katolicka dominuje w Polsce
 
 
*Będą to też przymiotniki zastępujące dopełnienie rzeczownika
Ce sont des températures estivales (=des températures d'été; są to letnie temperatury)
 
*lub imiesłowy czasu teraźniejszego czy też przeszłego użyte jako przymiotniki
Nous connaissons un jeu amusant (imiesłów cz.teraźniejszego) - znamy zabawną grę
Je déteste les voyages organisés (imiesłów cz. przeszłego) - nienawidzę zorganizowanych podróży
 
b. Przymiotniki które stoją przed rzeczownikiem to przymiotniki KRÓTKIE takie jak: beau, bon, double, grand, gros, jeune, joli, long, mauvais, nouveau, petit, vieux, (czasem: bas, large, premier, dernier).
 
 
Quelle jolie vue ! Cóż za piękny widok !
Ils ont fait un long voyage Udali się w długą podróż
une nouvelle maison (nowy dom), un bon enfant (dobre dziecko), un petit problème (mały problem)
 
c. Istnieją także przymiotniki, które mogą stać zarówno przed jak i po rzeczowniku.
Wyrażają one ocenę, osąd lub uczucie.
 
Należą do nich: magnifique, splendide, agrèable, extraordinaire, charmant, étonnant, grave, mystérieux, superbe.
 
Tu as vu ce paysage magnifique ? / ce magnifique paysage ?
Widziałeś ten wspaniały krajobraz ?
 
d. Niestety w języku francuskim istnieje cała lista przymiotników, które zmieniają znaczenie w zależności od położenia (przed lub po rzeczowniku). Jest to zdecydowanie temat na osobny post, natomiast na dzisiaj dwa przykłady żeby zilustrować Wam problem:
 
*un homme grand (wysoki mężczyzna) - un grand homme (wielki, ważny człowiek)
*une fille pauvre (niezamożna dziewczyna) - une pauvre fille (nieszczęśliwa dziewczyna)
 
 
2. Faux amis, czyli uwaga
na językowych fałszywych przyjaciół


Faux amis (dosł. fałszywi przyjaciele) to bardzo znane zjawisko nie tylko w życiu codziennym, ale także w każdym języku obcym. To tak zwane pary wyrazów, które wyglądają bardzo podobnie, czasem na pozór tak samo, jednak posiadają inne znaczenia! 
Oto lista tych według mnie najważniejszych
par polsko-francuskich, które należy znać:

a. Różowy (fr. rose) - Rouge (pl. czerwony)
b. Pensja (fr. salaire) - Pension (pl. renta lub internat)
c. Zrezygnować (fr. abandonner, renoncer) -  Se resigner à qch (pl. pogodzić się)
d. Kostium (fr. maillot de bain) - Costume (pl. garnitur)
e. Kolega (fr. ami, camarade) - Collegue (pl. kolega z pracy, 'po fachu')
f. Fason (fr. coupe np. d'un vetement) - Façon (pl. sposób)
g. Lustro (fr. miroir) - Lustre (pl. żyrandol, świecznik)
h. Recepta (fr. ordonnance) - Recette (pl. przepis kulinarny)
i. Ser (fr. fromage) - Serre (pl. szklarnia)
 
3. Pozornie podobne, a jednak inne przysłowia i powiedzonka

Kwestia przysłów i wyrażeń idiomatycznych w języku jest zawsze niezwykle ciekawa. Po przejrzeniu kilku książek o tej tematyce dochodzę do wniosku, iż w języku francuskim znajdziemy bardzo dużo powiedzonek, które są identyczne w stosunku do języka polskiego. Przykłady to: couper les cheveux en quatre (dzielić włosa na czworo), un coeur de pierre (serce z kamienia), l'humour noir (czarny humor), vert de jalousie (zielony z zazdrości), ne pas remuer le petit doigt (nie kiwnąć palcem), raconter l'histoire en deux mots (opowiedzieć coś w dwóch słowach)... i można by tak jeszcze długo wymieniać.
Przyjrzyjmy się natomiast czym w kwestii innych pozornie podobnych przysłów różnimy się od Francuzów.

1. Jeter l’argent par les fenêtres
- wyrzucać pieniądze przez okna
podczas gdy Polacy wyrzucają pieniądze w błoto
2. Écrire comme un chat
- pisać jak kot
podczas gdy w Polsce piszemy jak kura pazurem
3. Avaler son bulletin de naissance
- połknąć swoją kartę urodzenia
podczas gdy my kopiemy w kalendarz
4. Avoir un cactus dans le portefeuille
- mieć kaktusa w portfelu
podczas gdy my Polacy mamy węża w kieszeni
5. Avoir la chair de poule
- mieć kurzą skórę
podczas gdy mamy gęsią skórę
6. Parler dans sa barbre
- mówić 'w swojej brodzie'
podczas gdy Polacy mówią pod nosem
7. C'est du beurre
- To masło!
podczas gdy dla Polaków to bułka z masłem
8. Francuzom szczęście przynosi czerwona rybka
- un poisson rouge
podczas gdy my prosimy o trzy życzenia złotą rybkę
9. Être bête comme un bouton de bottine
- być głupim jak guzik od trzewika
podczas gdy my mówimy o bucie z lewej nogi
10. À  un doigt de
- o palec od..
podczas gdy w Polsce powiemy o mały włos
11. Podczas gdy my umieszczamy kogoś na czarnej liście,
 Francuzi umieszczają go na liście czerwonej - la liste rouge
12. Podczas gdy my w Polsce jemy za dwóch, Francuzi lubią jeść aż za czterech -  Manger comme quatre
 
A jeżeli chcielibyście dowiedzieć się jakie przysłowia szczególnie przypadły Francuzom do gustu zapraszam na stronę kryjącą się pod TYM LINKIEM 

4. Kwestia przyimków
 
Ten temat to także dobry materiał na kolejny post i być może do przyimków w następnych wpisach wrócę natomiast dzisiaj krótkie wyjaśnienie czemu postanowiłam w ogóle o nich wspomnieć.
Przyimków w języku francuskim jest bardzo dużo i najczęściej jeden francuski przyimek ma kilka swoich odpowiedników w języku polskim. Tutaj znowu nie możemy kierować się dosłownym ich przekładem jeżeli chcemy przetłumaczyć zdanie z języka polskiego na francuski.
 
 
Moje przykłady są następujące:
 
a. Przyimek DANS (pl. w)
 
Znając francuskie słówko dans oznaczające zazwyczaj położenie jakiegoś przedmiotu chcielibyśmy się nim posłużyć tłumacząc następujące wyrażenia:
W zimie - moglibyśmy powiedzieć dans hiver sugerując się dosłownym tłumaczeniem jednak nie jest to poprawne i używamy tutaj przyimka en, zatem en hiver jest poprawnym tłumaczeniem.
Inne przykłady to:
*w pełnej formie (dans pleine forme) - en pleine forme
*sukienka w kwiatki - (la robe dans les fleurs) - la robe à fleurs
 
W języku francuskim używamy także przyimka DANS by powiedzieć:
 
Tu vois ces personnes qui se promenent dans la rue?
Czy widzisz tych spacerujących ludzi na ulicy/po ulicy ?
Je rêve des vacances dans le sud de l'Afrique
Marzę o wakacjach na południu Afryki

 
b. Przyimek SUR (pl. na)
 
Chcąc powiedzieć: Usiądźcie na ziemi, nie powiemy Asseyez-vous sur la terre. W tym wypadku użyjemy bardziej przyimka PAR.
Zatem poprawne zdanie to: Asseyez-vous par terre.
 
W pytaniu : Ile pieniędzy zarabiasz na godzinę ?, znów nie możemy użyć przyimka SUR. Dlatego powiemy Combien est-ce que vous gagnez par heure (a nie sur heure)
 
c. Przyimek DEVANT (pl. przed)
Mówiąc: Chrońcie oczy przed słońcem powiemy raczej: protegez les yeux contre le soleil (a nie devant le soleil)
 
 
Źródło przykładów: Repetytorium gramatyczne z języka francuskiego. Wydawnictwo szkolne PWN. Magdalena Supryn-Klepcarz